σαρακηνός

ο, θηλ. σαρακηνή, ΝΜ, και τ. ουδ. σαρακηνό, Ν

1. αυτός που κατοικεί, κατάγεται ή προέρχεται από την αραβική πόλη Σάρακα

2. (στον πληθ. και ως κύριο όν.) οι Σαρακηνοί

νομαδικό φύλο της βορειοδυτικής Αραβίας γνωστό για τις ληστρικές επιδρομές του κατά τής Βυζαντινής Αυτοκρατορίας

νεοελλ.

1. Άραβας («και τόσο πλια που τού 'πασι Σαρακηνός πως μοιάζει»)

2. μτφ. (ιδίως στην Κρήτη) δαίμονας, φάντασμα

3. φρ. «σκυλί άπιστο και σαρακηνό» — αμείλικτος εχθρός τών χριστιανών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. Saracenus, από αραβική λ. shrq με σημ. «ανατολή». Η λ. χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει φυλές που κατοικούσαν σε ανατολικές περιοχές, όπως στην Αίγυπτο ή στην Παλαιστίνη].